Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Δεν ξέρω γιατί…, αλλά φοβάμαι…

















Είμαι και εγώ ένας έντιμος, ανυποψίαστος και νομιμόφρων Έλλην πολίτης, προβληματίζομαι και αναρωτιέμαι αν αξίζει το κόπο να συνεχίσω έτσι, ή να αλλάξω τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, αλλά δεν ξέρω γιατί.
Είμαι ο άνθρωπος που είμαι στο επίκεντρο των εξελίξεων, που έχω πιστοποιηθεί πλέον ως ο μόνος «εξολοθρευτής της κρίσης» , που είμαι η μόνη ασταμάτητη πηγή εκροής πόρων και όρων για την αντιμετώπιση της κάθε κρίσης.
Με έχουν κατατάξει στους «συνήθεις ύποπτους» για ότι συμβαίνει, ενώ εγώ ουδέποτε ενόχλησα κανέναν . Με ενοχλεί αφάνταστα να με χαρακτηρίζουν, να με σατιρίζουν, να μην με σέβονται, να μην με υπολογίζουν, να με σπιλώνουν, να με καταρρακώνουν, να με μειώνουν, να με χρεώνουν …….,προσπαθώντας παράλληλα να βρω τον δρόμο και τον τρόπο να διαγραφώ από αυτή τη μαύρη λίστα της υποτέλειας και της παρακμής, αλλά δεν ξέρω γιατί.
Εν αγνοία μου κάποιοι με ενέταξαν στη λίστα των εθελοντών και είμαι πάντα σε πρώτη ζήτηση, ως το εύκολο θύμα που καλείται κάθε φορά να συνεισφέρει για επίλυση θεμάτων που άλλοι τα διαχειρίστηκαν και αποδεδειγμένα άλλοι είναι υπεύθυνοι και υπόλογοι, αλλά δεν ξέρω γιατί.
Χωρίς να το καταλάβω και χωρίς εγώ να έχω ουδεμία ανάμειξη οπουδήποτε, έγινα στόχος διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αλλά δεν ξέρω γιατί.
Δεν όρισα κανέναν πληρεξούσιο, να διαπραγματευτεί για το παρόν και το μέλλον μου και όμως εκπροσωπούμαι και κάποιοι μιλάνε εξ ονόματός μου, αλλά δεν ξέρω γιατί.
Δεν έδωσα σε κανέναν λευκή επιταγή να μου αλλάξει τους ρυθμούς της ζωής μου και όμως καθημερινά γίνομαι δέκτης ανακοινώσεων, εξαγγελιών και ρυθμίσεων που με αφορούν, αλλά δεν ξέρω γιατί.
Ασχολούνται με μένα και αποφασίζουν για μένα , για το παρόν και το μέλλον μου, για την ίδια την ύπαρξή μου, χωρίς εμένα, αλλά δεν ξέρω γιατί.
Δεν μπορώ άλλο, δεν θέλω να ακούω καθημερινά εξαγγελίες ή αποφάσεις, οι οποίες μετά από «πιέσεις υπαρκτές ή κατασκευασμένες» μου υπαγορεύουν, με προτρέπουν και εν πολλοίς μου επιβάλλουν να συναινέσω στην αντιπαροχή της ίδιας της ύπαρξής μου και την υποθήκη του μέλλοντός μου, για να συνεχίσω να ζω, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο, το υπόλοιπο της ζωής μου, αλλά δεν ξέρω γιατί.
Πνίγομαι κάθε φορά που ακούω εκπτώσεις σε θέματα και ζητήματα της ποιότητας ζωής μου , που ανάβουν όλο και πιο έντονο το πράσινο φως που οδηγεί στην εξαθλίωση.
Αναμένοντας το αυτονόητο, δηλαδή τη συμμετοχή μου σε όλα αυτά αναρωτιέμαι.
Θα ρωτηθώ κι εγώ, θα προσκληθώ να συμμετάσχω σε αυτή τη συζήτηση για την αντιμετώπισή της;
Θα ρωτηθώ, θα μου δοθεί η δυνατότητα να εκφραστώ και να τεκμηριώσω, αν μπορώ να αναπνεύσω, σε αυτό το τόσο ανθυγιεινό και επικίνδυνο περιβάλλον που προσπαθούν κάποιοι να με εντάξουν.
Θα ρωτηθώ τουλάχιστον να εκφράσω την άποψή μου αν μπορώ να περπατήσω σ’ αυτό τον σχεδιαζόμενο κακοτράχαλο πολυεθνικό μονόδρομο, ο οποίος αποδεδειγμένα οδηγεί στον ελεγχόμενο μαρασμό και γιατί όχι στον αφανισμό.
Θα μου δοθεί η δυνατότητα να εκφράσω την άποψή μου αν μπορώ και αν θέλω να ζήσω σε αυτή την ελεγχόμενη και με πολλές στερήσεις απάνθρωπη ζωή.
Φοβάμαι να ζήσω σε αυτούς τους επιβαλλόμενους απάνθρωπους ρυθμούς ελεγχόμενης ζωής, «ή βουλιάζουμε ή αλλάζουμε», γιατί ήδη ήμουν βουλιαγμένος και πιο κάτω δεν γίνεται, θα χαθώ.
Φοβάμαι να γίνω με την συγκατάθεσή μου ή με την ανοχή μου ένας εξαθλιωμένος πολίτης στη χώρα μου, ένας πολίτης χωρίς προσωπικότητα, χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδα, χωρίς αισιοδοξία, χωρίς χαμόγελο.
Φοβάμαι όλα αυτά που γίνονται και θα γίνουν και για μένα, χωρίς εμένα………

*Από τη σελίδα ενός φίλου και πολύ σκεπτόμενου ανθρώπου.

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Υπάρχει ελπίδα….., αρκεί να κάνουμε ταμείο, να τα βγάλουμε όλα στο φώς και να διδαχθούμε από αυτά.


















Δυστυχώς παραλίγο πτωχεύσαμε…





Φθάσαμε εδώ που είμαστε τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά, είτε από ανεπάρκεια και άγνοια είτε από αδιαφορία, είτε από εφαρμοζόμενες πολιτικές εξάρτησης και ατομικού συμφέροντος, η πορεία δε που ακολουθούσαμε οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στο γκρεμό।
Ήταν θέμα χρόνου και κοινής λογικής να κατανοήσει ο καθένας ότι ο λογαριασμός τόσων χρόνων άμετρου και τρελού πάρτι, κάποτε θα πληρώνονταν.
Ήταν σε όλους γνωστό ότι μια χώρα δεν μπορεί να καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει και να στηρίζεται στα έτοιμα και αποθηκευμένα, στις ανταποδοτικές εισφορές των εργαζομένων, σε πόρους των προηγούμενων γενεών αλλά και των επόμενων με την υποθήκη της συνεχούς και αλλεπάλληλης αύξησης του δανεισμού και της χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης .
Δυστυχώς όμως τον λογαριασμό τον πληρώνουν μόνο αυτοί που δεν ήταν στα πανηγύρια του δημόσιου χρέους, δηλαδή οι έντιμοι, οι οικονομικά ελεγχόμενοι μισθωτοί, οι άνεργοι και οι φτωχοί. Όλα αυτά όμως είναι αποτελέσματα, πίσω από τα οποία υπάρχουν τα αίτια που τα δημιούργησαν και οι ευθύνες αυτών που τα δημιούργησαν.
Κυρίαρχα ερωτήματα ουσίας ζητούν απαντήσεις με απλά και καθαρά λόγια από όλους αυτούς που διοργάνωσαν αυτή την πολυετή αντιαναπτυξιακή πορεία της χώρας, αυτό το υπερβολικά υψηλό οικονομικό χρέος.
Για ποιον λόγο οι κυβερνήσεις όλων των κομμάτων δημιούργησαν αυτό το τεράστιο, απατηλό, αναποτελεσματικό και αντικοινωνικό κράτος;
Για ποιον λόγο συσσωρεύτηκαν επί τόσες δεκαετίες τόσα ελλείμματα;
Για ποιον λόγο για τόσες δεκαετίες μερικές εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες πλούτισαν απροκάλυπτα από αυτά τα ελλείμματα, φοροδιαφεύγοντας και αρμέγοντας το κράτος, παίρνοντας μίζες και χρήμα από παράνομες δραστηριότητες, και ζουν σήμερα προκλητικά;
Για ποιον λόγο οι τεράστιοι πόροι πήγαν στην εφήμερη κατανάλωση και όχι σε παραγωγικές επενδύσεις και στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας;
Γιατί ήταν προτεραιότητα να ξοδευτούν δεκάδες δισ. ευρώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες και όχι για την ανάπτυξη;
Γιατί ξοδεύτηκαν τόσα δισεκατομμύρια για το ΕΣΥ, χωρίς να έχουμε υγεία;
Γιατί κανείς δεν πήγε φυλακή από όσους ήταν πρωταγωνιστές στο μεγάλο φαγοπότι και στη λαμογιά; Γιατί οι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές και οι δημοσιογράφοι τώρα ξαφνικά ανακάλυψαν τη λάθος πορεία των τόσων δεκαετιών;
Γιατί οι φωνές διανοουμένων, έντιμων και ικανών επιχειρηματιών και τεχνοκρατών ήταν αποκλεισμένες από τα ΜΜΕ;
Γιατί κυριαρχούσε η αναξιοκρατία σχεδόν παντού;
Αν απαντήσουμε λογικά, καθαρά και αντικειμενικά σε όλα αυτά και τόσα άλλα «γιατί», θα φτάσουμε εύκολα στα αίτια της οικονομικής και πολιτικής χρεοκοπίας.
Το τεράστιο έλλειμμα πολιτικού πολιτισμού, ήταν . Ο πολιτικός αμοραλισμός, ο κυνισμός και ο άμετρος λαϊκισμός ήταν τα στοιχεία με τα οποία συγκροτούνταν και λειτουργούσε όλο το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Αυτός ο πολιτικός αμοραλισμός και κυνισμός του πολιτικού συστήματος ήταν επόμενο να μεταδοθεί ως επικυρωμένο πρότυπο και στους πολίτες, αφού κριτήρια αξιολόγησης και επιλογής των πολιτικών δεν ήταν η ακεραιότητα και η συνεισφορά στο κοινό καλό και την πρόοδο της χώρας αλλά η εξυπηρέτηση των ατομικών του συμφερόντων με τρόπο πολιτικά ανεπίτρεπτο και απαράδεκτο και νομικά κολάσιμο.
Το ήθος και η εντιμότητα ήταν αξίες που τις συναντούσες σε ελάχιστους ανθρώπους εξουσίας. Λόγω της διάβρωσης σημαντικού αριθμού πολιτικών προσώπων, η αναζήτηση στελεχών περιοριζόταν πρώτα και κύρια στο αυτονόητο προσόν των ηθικών αξιών. Αντί να ψάχνουμε να βρούμε ανθρώπους άξιους και ικανούς για την στελέχωση υπηρεσιών και με δείκτη ήθους και εντιμότητας άριστο, επιλέγαμε με βάση την κομματική συγγένεια αυτούς που ήταν αρεστοί και πλήρως υποταγμένοι στην κυβερνητική εξουσία.
Στα πρότυπα των επιλεγμένων στελεχών οι «αξίες» της ανεντιμότητας, της διαπλοκής, της μίζας, της ανευθυνότητας, του ατομισμού, της πονηριάς, της αλαζονείας, της δημαγωγίας, του λαϊκισμού, ήταν η εγγύηση του θετικού και σίγουρου ορισμού.
Μπορεί να διαγραφεί από τη μνήμη κάθε έντιμου και λογικού ανθρώπου η επιλογή στελέχους για την κάλυψη σημαντικής θέσης σε Δημόσιο Οργανισμό, με επιπλέον προσόν στο ενεργητικό του την κατάχρηση δημόσιου χρήματος;
Μπορεί κάποιος, ο οποίος με τις πράξεις του και την εν γένει υπηρεσιακή του συμπεριφορά να λειτουργεί σε βάρος των συμφερόντων της υπηρεσίας του και με τις επιλογές του να ζημιώνει το Ελληνικό Δημόσιο; Και βέβαια μπορεί, αν αυτός είχε προταθεί και επιλεγεί από υπουργό που σήμερα ομολογεί ότι δεχόταν χορηγίες από τη Siemens και το εξωφρενικό είναι ότι αυτός μπορεί και έτσι είναι να εξακολουθεί να εφαρμόζει τις γνωστές και ζημιογόνες πια μεθόδους, τις οποίες εφήρμοζε για εξυπηρέτηση συγκεκριμένων σκοπών και επιδιώξεων.
Αντί για τη βασική και αδιαπραγμάτευτη αρχή και αξία της αποτελεσματικότητας και της ανταγωνιστικότητας, κυριάρχησε η μετριότητα, η αδιαφορία, η αρπαχτή, και η σπατάλη χωρίς όρια.
Άλλο αίτιο, σε αλληλεπίδραση με το πρώτο, ήταν η έλλειψη της φρόνησης με την έννοια του Αριστοτέλη.
Φρόνηση σημαίνει τεχνοκρατικός ορθολογισμός, με την έννοια να εφαρμόζει κανείς την τέχνη και την επιστήμη ούτως ώστε να επιτυγχάνει τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα με τους μικρότερους δυνατούς πόρους ή θυσίες, ταυτόχρονα με τον ηθικό ορθολογισμό, δηλαδή, με ηθικές αξίες και πολιτικό καλό και κατανέμονται δίκαια μεταξύ των πολιτών με διαφορετικά συμφέροντα. Το πολιτικό σύστημα της χώρας ούτε τεχνοκρατικό, ούτε ηθικό, ούτε πολιτικό ορθολογισμό επέδειξε, αφού παρά τους τόσους πόρους είμαστε ουραγοί σε όλα, η διαφθορά κυριάρχησε και μια μερίδα του ελληνικού λαού ευνοήθηκε προκλητικά έναντι των πολλών.
Η σημερινή κατάσταση έχει ως αίτιο, επίσης σε αλληλεπίδραση με τα προηγούμενα, την έλλειψη αξιοκρατίας και ικανοτήτων σε όλους όσους διαχειρίστηκαν τα κοινά, είτε σε κυβερνητικές θέσεις, είτε στην τοπική αυτοδιοίκηση, είτε σε θέσεις δημόσιων οργανισμών. Κρίσιμες θέσεις στελεχώθηκαν με ανθρώπους ανεπάγγελτους, ανθρώπους που λειτουργούσαν χωρίς έλεγχο.
Σε ανθρώπους που είχαν κομματικές ή άλλες διασυνδέσεις και προωθούσαν συγκεκριμένα συμφέροντα ή σε άλλους που αναδείχθηκαν λόγω οικογενειοκρατίας και πολιτικού μάρκετινγκ, χωρίς να διαθέτουν επαγγελματικές και κυρίως διοικητικές και ηγετικές ικανότητες, χαρακτήρα και αξίες. Σε ανθρώπους που βλέπουν την πολιτική ως επάγγελμα και μέσο εξουσίας, διασημότητας, πλουτισμού και life style.
Έτσι, φθάσαμε στην ουσιαστική οικονομική και πολιτική χρεοκοπία.
Έτσι τα χάσαμε όλα.
Χάσαμε την εθνική κυριαρχία και την κρατική μας αυτονομία για θέματα και ζητήματα εθνικής υφής.
Χάσαμε τη δημοκρατία, αφού τους νόμους και τις αποφάσεις τις διαμορφώνουν και τις επιβάλλουν με εκβιαστικά διλήμματα οι τεχνοκράτες της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.
Χάσαμε την αυτόνομη ελπίδα να βγούμε από το τούνελ, την εθνική μας αξιοπρέπεια, την αυτοπεποίθηση και υπερηφάνεια, την εμπιστοσύνη, τη σιγουριά, και τη γαλήνη στη χώρα μας.
Χάσαμε τη δυνατότητα να ονειρευόμαστε, να προγραμματίζουμε το πώς θέλουμε να ζήσουμε.
Χάσαμε την ιδεολογία μας, αφού μόνο ως θεωρία πλέον μπορούμε να την επικαλούμαστε.
Χάσαμε τους εαυτούς μας, το είναι μας, την ελευθερία μας στη σκέψη και στη δράση.

Σε δικαστική κρίση οι περικοπές στους μισθούς και στα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων και των δικαστών.

















Στο Μισθοδικείο (το ειδικό δικαστήριο με συμμετοχή και πανεπιστημιακών που επιλύει τις μισθολογικές διαφορές των δικαστών με το Δημόσιο) κρίνεται, σε πρώτη φάση, η συνταγματικότητα και η νομιμότητα των δραστικών περικοπών τις οποίες επέβαλε η κυβέρνηση στους μισθούς και στα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων και των δικαστών.
Διοικητικός εφέτης κατέθεσε την πρώτη προσφυγή κατά των μέτρων Παπακωνσταντίνου, ζητώντας να ακυρωθεί ολόκληρο το πακέτο ως αντίθετο με το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων(ΕΣΔΑ). Είναι χαρακτηριστικό ότι στην προσφυγή του ο δικαστής επιτίθεται συλλήβδην κατά των επιλογών όλων των κυβερνήσεων, επιρρίπτοντας στο πολιτικό σύστημα την ευθύνη για αναποτελεσματική διαχείριση των δημοσίων οικονομικών, αλόγιστες προμήθειες και πελατειακή συμπεριφορά.
Συγκεκριμένα υποστηρίζει ότι «το χρέος και τα ελλείμματα συσσωρεύτηκαν εξαιτίας των μακροχρόνιων παραβιάσεων των στοιχειωδών κανόνων ορθολογικής δημοσιονομικής διαχείρισης, προς εξυπηρέτηση συνειδητών πολιτικών επιλογών των οργάνων της εκτελεστικής εξουσίας, όπως οι αλόγιστοι ψηφοθηρικοί διορισμοί και οι ανεξέλεγκτες μισθολογικές και συνταξιοδοτικές παροχές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, καθώς και οι αδιαφανείς διογκώσεις των δαπανών των δημοσίων έργων, των δημοσίων εν γένει προμηθειών και των εξοπλισμών στα πλαίσια της παθογένειας του πολιτικού συστήματος».
Ο εφέτης τα αναφέρει αυτά για να αποδείξει πως οι περικοπές που έγιναν στις αποδοχές των δικαστών οφείλονται στη δημοσιονομική και δανειακή αφερεγγυότητα και δεν έχουν ως βάση το δημόσιο συμφέρον, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν οι περικοπές δεν έχουν καταληκτική προθεσμία και δεν προβλέπεται μείωσή τους σε περίπτωση βελτίωσης της δημοσιονομικής κατάστασης.
Με την αγωγή αυτή ξεκινά η δικαστική αψιμαχία μεταξύ δικαστών και κυβέρνησης, μετά την κορύφωση της αντιδικίας την περασμένη εβδομάδα για το Ασφαλιστικό και την υπαγωγή όλων των νέων δικαστών από 1-1-2011 στο ΙΚΑ. Τυχόν απόφαση του Μισθοδικείου θετική για τους δικαστές, είναι δυνατόν να ανατρέψει ολόκληρη την οικονομική πολιτική της αυστηρής λιτότητας προκαλώντας απρόσμενους «πονοκεφάλους» στην κυβέρνηση. Παρόμοιες προσφυγές αναμένεται να καταθέσουν και οι δημόσιοι υπάλληλοι στα διοικητικά δικαστήρια και το Συμβούλιο της Επικρατείας, όπως ήδη έχει εξαγγείλει η ΑΔΕΔΥ.
Η προσφυγή
Οι συνολικές ετήσιες αποδοχές του προσφεύγοντος εφέτη μειώθηκαν μετά τις περικοπές στα επιδόματα και τον 13ο και 14ο μισθό κατά 15.432 ευρώ (από 71.764 ευρώ που έπαιρνε μικτά την 1-1-2010, παίρνει πλέον 56.281 ευρώ).
Ανάμεσα στα άλλα, ο δικηγόρος Γ. Κόκκας, που εκπροσωπεί τον εφέτη, επικαλείται στην αγωγή παραβίαση του άρθρου 22 του Συντάγματος (για την προστασία της εργασίας και των αποδοχών), αφού, όπως ισχυρίζεται, οι όποιοι περιορισμοί μπορούν να επιβληθούν προσωρινά σε έκτακτες περιστάσεις γενικού συμφέροντος ή πτωχεύσεως του κράτους.
Ο δικαστής επικαλείται επίσης και την ΕΣΔΑ, σύμφωνα με την οποία ο νομοθέτης «δεν έχει την δυνατότητα να αποσβέσει περιουσιακά ενοχικά δικαιώματα», όπως είναι ο μισθός, εάν δεν συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος ή ωφελείας. Σύμφωνα με την ΕΣΔΑ, η απόσβεση του περιουσιακού δικαιώματος του μισθού δημοσίου υπαλλήλου ή λειτουργού επιτρέπεται μόνο για δημόσια ωφέλεια, η έννοια της οποίας όμως δεν εξαντλείται στο δημοσιονομικό όφελος. Υπάρχουν μάλιστα και παλαιότερες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που προστάτευσαν σε ανάλογες περιπτώσεις τα οικονομικά συμφέροντα και δικαιώματα εργαζομένων.

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Φέουδα οι Ιστοσελίδες των Δήμων από τους Δημάρχους και τους μηχανισμούς τους

Εργαλείο προσωπικής προβολής των δημάρχων φαίνεται πως χρησιμοποιούνται οι επίσημες ιστοσελίδες των δήμων. Μια περιήγηση σε αυτές καταδεικνύει ότι σε σημαντικό βαθμό αντιμετωπίζονται ως προσωπικό τσιφλίκι του κάθε δημοτικού άρχοντα.
Όσο καθυστερούν τα κόμματα να δώσουν το χρίσμα ή να δηλώσουν την υποστήριξη στον όποιο υποψήφιο οι νυν Δήμαρχοι θεωρώντας ότι έχουν πετύχει στο έργο τους και ότι εξ όφίτσιο θα πρέπει να είναι ξανά υποψήφιοι, εντείνουν τις προσπάθειές τους και μέσα από τα Δημοτικά sites, αλλά και μέσα από τις δραστηριότητες του Δήμου τους να αυτοπροβάλλονται ως η μόνη δυνατή λύση, ως η μοναδική επιλογή.

Η αντίληψη αυτή γίνεται ακόμη πιο εμφανής ενόψει των επικείμενων εκλογών για την τοπική αυτοδιοίκηση, καθώς προβάλλονται επιδεικτικά οι «θετικοί» απολογισμοί της προηγούμενης τετραετίας, οι οποίοι πραγματοποιούνται με εκδηλώσεις που λίγο απέχουν από τις εκδηλώσεις πανηγυριού και με τη συμμετοχή λίγων εως πολλών γνωστών υποστηρικτών κλακαδόρων, και τα οράματα των δημάρχων για την επόμενη, χωρίς να αντιπαραβάλλονται θέσεις και απόψεις των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων. Γι' αυτές πρέπει κανείς να ψάξει σε άλλες ιστοσελίδες και στον τύπο.

Δεδομένου ότι πολλές δημοτικές διαδικτυακές πύλες έχουν χρηματοδοτηθεί όχι μόνο από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά και από το μοίρασμα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ μέσω του Γ' ΚΠΣ, είναι προφανές ότι πληρώνουμε αδρά τα ηλεκτρονικά φέουδα των δημάρχων και των μηχανισμών τους.

Το τελευταίο δεκαπενθήμερο επισκεφθήκαμε δεκάδες sites δήμων και καταμετρήσαμε κατά είδος τις αναρτήσεις που περιλαμβάνονται στις αρχικές σελίδες τους (σε μία δεδομένη στιγμή). Σε αρκετές περιπτώσεις οι ανακοινώσεις και οι ενημερώσεις αφορούσαν ενέργειες των δημάρχων, ομιλίες τους, συνεντεύξεις στον τοπικό τύπο, δημοσιοσχετίστικη κάλυψη των επαφών τους με επισήμους, εγκαίνια που έκαναν, βραβεία που παρέδωσαν ή ακόμη και απόψεις τους για πολιτικά και άλλα θέματα. Οπου υπήρχαν φωτογραφίες-πορτρέτα, μαντέψτε ποιανού ήταν.

Ανύπαρκτη η αντιπολίτευση

Η περιήγηση λίγο βαθύτερα στους διαδικτυακούς τόπους ανέδειξε κι άλλες παράδοξες αντιλήψεις περί του τι αποτελεί πληροφορία χρήσιμη για τους δημότες, με πιο εντυπωσιακή από αυτές τη φωτογραφική κάλυψη των γενεθλίων του δημάρχου Θεσσαλονίκης προ ημερών.

Στον πίνακα που παρουσιάζουμε, κατηγοριοποιούμε τις αναρτήσεις στην αρχική σελίδα 21 δήμων από όλη τη χώρα τους οποίους σταχυολογήσαμε ενδεικτικά.

Σχεδόν ανύπαρκτες και θεματικά ανώδυνες είναι εκείνες που αφορούν ενέργειες της αντιπολίτευσης και λίγες του δημοτικού συμβουλίου. Σε ελάχιστες περιπτώσεις βρήκαμε αναρτημένα πρακτικά συνεδριάσεων των δημοτικών συμβουλίων, σε δευτερεύουσες σελίδες.

* Η ιστοσελίδα της πρωτεύουσας μπορεί να είναι ο ιστότοπος με την πιο εξωραϊσμένη εκδοχή της αλλά δεν συναγωνίζεται σε θράσος το πρόσφατα ιδρυθέν διαδικτυακό κανάλι της. Το www.athinawebtv.gr θα μπορούσε να λέγεται και kaklamaniswebtv, αφού συνήθως οι μισές ειδήσεις είναι για τις κινήσεις, ομιλίες, τοποθετήσεις του δημάρχου και φυσικά διαβάζονται από τις τηλεπαρουσιάστριες με φόντο την φωτογραφία του.

Κι αν αναρωτιέστε ποιος είναι ο πιο πετυχημένος δήμαρχος που έχει περάσει ποτέ από αυτό το πόστο, παρακολουθήσετε το ωριαίο βίντεο για τον απολογισμό της θητείας του Ν. Κακλαμάνη. Βίντεο με τις απόψεις άλλων παρατάξεων, όχι, δεν εντοπίσαμε.

* Στην αρχική σελίδα δεσπόζει το καλωσόρισμα του δημάρχου, κάτι που αποτελεί τον κανόνα για την πλειονότητα των δημοτικών ιστοσελίδων.

Το φαν κλαμπ του Βασ. Παπαγεωργόπουλου, όμως, πρέπει να περιηγηθεί στα ενδότερα και να φτάσει στα δελτία τύπου. Μόνο σε εκείνο της 7ης Ιουλίου θα διαβάσει πρώτα για τα έργα που επιθεώρησε ο δήμαρχος, τις θέσεις του για θέματα όπως η κατασκευή του μετρό, τα σκάνδαλα του δήμου, τη θέση που πρέπει να πάρουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι για το θέμα του «ονόματος της Μακεδονίας» και μετά να ενημερωθεί για τα υπόλοιπα.

Σε πρώτο πλάνο ο δήμαρχος

* Αν υπάρχει, όμως, ένα site-ύμνος στον δήμαρχο, αυτό είναι του Χορτιάτη. Πρώτη είδηση εκεί αποτελεί η «πρωτοπόρος πρωτοβουλία του Δημοτικού Συμβουλίου και του Δημάρχου Χορτιάτη Μιχ. Γεράνη» να φτιάξουν διαδημοτική επιτροπή που θα συζητήσει με τους δήμους Πανοράματος και Πυλαίας τη μελλοντική συνένωσή τους. Δεύτερη είδηση, η δήλωση συμπαράστασης του δημάρχου του Χορτιάτη στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης.

Τρίτη είδηση, μια επιστολή δημάρχου για τον «Καλλικράτη». Τέταρτη είδηση, τα συγχαρητήρια του δημάρχου για τις επιτυχίες της «Νέας Γενιάς Ασβεστοχωρίου» στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα. Αλλη ανάρτηση δεν υπήρχε στην πρώτη σελίδα.

* Αν στο maroussi.gr ο Γ. Πατούλης αυτοπροβάλλεται με πέντε φωτογραφίες, δεν θέλουμε να φανταστούμε πόσες θα έχει κορνιζάρει στο σαλόνι του. Ο δε σύνδεσμος στο γραφείο τύπου περιλαμβάνει 9 συνεντεύξεις και 31 ομιλίες του δημάρχου (και μόνο αυτού) σε μία διετία.

* Ο δήμαρχος Ηρακλείου μπορεί να μην ποζάρει αυτοπροσώπως, αλλά κάθε είδηση και ανακοίνωση διαπνέεται από την παρουσία του. Συντάσσονται όλες ξεκινώντας με τη φράση «Ο δήμαρχος Ηρακλείου...» ακόμη κι αν πρόκειται για την αγορά γραφικής ύλης για τις υπηρεσίες του δήμου.

* Η αγωνία ορισμένων δημάρχων να πάρουν το χρίσμα και το προβάδισμα έναντι των συνυποψηφίων τους είναι εμφανέστατη στην περίπτωση του δημάρχου Μελισσίων. Στην κορυφή της δημοτικής ιστοσελίδας είδαμε δυο αναρτήσεις για την πρώτη εμφάνιση του Μ. Γραφάκου, ενόψει δημοτικών εκλογών, και την παρουσίαση του οράματός του.

* Στη Νίκαια οι ειδήσεις ανανεώνονται αλλά στην κορυφή παραμένει πάντα μια συνέντευξη τύπου του δημάρχου τον περασμένο Μάρτιο για τα οικονομικά προβλήματα του δήμου.

* Στη διαδικτυακή πύλη του Χαϊδαρίου πρώτη πρώτη ήταν προ ημερών μια συνέντευξη-διάγγελμα του δημάρχου σε αδιευκρίνιστο ΜΜΕ, η οποία τελικά αποσύρθηκε.

* Μια συνέντευξη-μονόλογος του δημάρχου Ξυλοκάστρου για την πορεία των έργων στην παραλία Ξυλοκάστρου δεσπόζει στο site του δήμου.

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Τα κόμματα μας θεωρούν βλάκες ή πραγματικά είμαστε;









Όλοι γνωρίζουμε ότι τα μεγάλα κόμματα είναι χρεωμένα μέχρι στις τράπεζες. Έχουν ξοδέψει τις κρατικές επιδοτήσεις, τις δωρεές των μελλών τους, τις μίζες της Siemens και μερικά εκατοντάδες εκατομμύρια σε δανεικά από τις τράπεζες.
Η κυβέρνηση στο όνομα της μείωσης της σπατάλης πόρων, έχει πει ότι θα μειωθεί αυτή η επιδότηση. Χτες όμως διαβάζουμε στο βήμα ότι υπαναχωρεί:
Τελικά αυτό που ακούγαμε κατά κόρο την προεκλογική περίοδο ότι λεφτά υπάρχουν, διαπιστώνεται και επιβεβαιώνεται ότι τελικά υπάρχουν όμως μόνο... για τα κόμματα!
Οι περικοπές των αποδοχών των χαμιλόμισθων και χαμιλοσυνταξιούχων έπιασαν τόπο.
Μαζί με τη συμβολή τους στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, συμβάλλουν αποφασιστικά και στην επιπλέον χρηματοδότηση των κομμάτων.
Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να πάρει πίσω τη μείωση της κρατικής επιχορήγησης των κομμάτων στην οποία είχε προχωρήσει πριν από λίγους μήνες. Συγκεκριμένα, με απόφαςση της υφυπουργού Εσωτερικών κυρίας Θεοδώρας Τζάκρη και του υφυπουργού Οικονομικών κ. Φ. Σαχινίδη, που δημοσιεύθηκε χθες στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως», τροποποιείται το «ψαλίδισμα» στις επιχορηγήσεις των κομμάτων που είχε επιβληθεί τον περασμένο Μάρτιο.
Με τη νέα απόφαση τα κόμματα από 37 εκατ. ευρώ που θα έπρεπε κανονικά να εισπράξουν, θα λάβουν 48 εκατ. ευρώ, δηλαδή θα βγουν κατά 11 εκατ. ευρώ κερδισμένα! Οι μεγάλοι «τυχεροί» της εν λόγω τροποποίησης είναι το ΠαΣοΚ, που θα λάβει τέσσερα εκατομμύρια περισσότερο, η ΝΔ, με πέντε εκατομμύρια παραπάνω, το ΚΚΕ με 1,3 εκατομμύριο, ο ΛΑΟΣ με 700 χιλιάδες και ο ΣΥΡΙΖΑ με 900 χιλιάδες ευρώ. Μικρή αύξηση θα έχουν επίσης και οι Οικολόγοι Πράσινοι, οι οποίοι θα λάβουν περίπου 35 χιλιάδες ευρώ περισσότερα.

Προσωπικά πιστεύω ότι δεν πρέπει να υπάρχουν επιδοτήσεις προς τα κόμματα και ότι τα κόμματα θα πρέπει να απευθύνονται για οικονομική ενίσχυση στα μέλη τους.
Θα πρέπει βέβαια να υπάρχει κάποιο όριο στις δωρεές (είτε για φυσικά είτε για νομικά πρόσωπα) και θα πρέπει όλες οι δωρεές να είναι αναρτημένες στο internet και πρέπει να υπάρχει η απόλυτη διαφάνεια. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να φτιαχτεί ένα σύστημα που να φαίνονται το 100% των εισροών και από πού.
Για άλλη μια φορά όμως στο όνομα της δήθεν δημοκρατίας, ξοδεύουμε λεφτά (που δεν έχουμε) για να νομίζουμε ότι έχουμε δημοκρατία, διότι χρηματοδοτεί τα κράτος το πολίτικο σύστημα και όχι οι επιχειρήσεις.
Και από την άλλη, έχουμε το ΚΚΕ που αρνιέται να ανοίξει τα βιβλία του, λέγοντας ότι δεν θέλει να αποκαλυφτούν οι δωρητές στο κόμμα!!
Διαφάνεια δεν υπάρχει πουθενά και η Ελληνική βουλή αρνιέται να ψηφήσει έναν νόμο αξιοκρατικό που να βάζει τα πράγματα σε μια σειρά.

Πόσο βλάκες είμαστε σαν λαός που συνεχίζουμε να νομίζουμε ότι υπάρχει διαφάνεια, επειδή τάχα χρηματοδοτεί τα κόμματα μόνο το κράτος και πόσο υποκριτές είμαστε, επιτρέποντας το ΚΚΕ να λειτούργει όπως λειτούργει;

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Απογραφή Δημοσίων Υπαλλήλων με παλιά συνταγή και την ίδια λογική..







Με την ίδια ακριβώς λογική που έγινε πρίν από πολλά χρόνια η απογραφή των Δημοσίων υπαλλήλων διενεργείται και τώρα από την 1η Ιουλίου έως και την 23η Ιουλίου.
Οι υπάλληλοι ήταν και είναι υποχρεωμένοι να ανταποκριθούν στη διαδικασία αυτή, διότι σε διαφορετική περίπτωση επιβάλλονται περικοπές μισθού.
Το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος και ο χρόνος.
Τότε με τη χρήση μολυβιού και συμπλήρωση ερωτηματολογίου.
Σήμερα με τη χρήση της νέας τεχνολογίας και συμπλήρωση νέου και πιό σύγχρονου ερωτηματολογίου.
Τότε στα μέσα του Φθινοπώρου, μετά την καλοκαιρινή ραστώνη.
Σήμερα καταμεσής του καλοκαιριού.
Τότε για την πλήρη επιτυχία της απογραφής, όποιος δεν θα συμμετείχε στην απογραφή συμπληρώνοντας το ερωτηματολόγιο, δεν θα πληρωνόταν το δεύτερο 15νθήμερο του Οκτωβρίου.
Σήμερα όποιος δεν θα απογραφεί θα στερηθεί τις αποδοχές του για τρείς μήνες.
Ελλάς το μεγαλείο σου!!!
Ως χώρα ακόμη και σήμερα προσπαθούμε να οργανωθούμε και να περπατήσουμε μπροστά κοιτάζοντας το παρελθόν.....

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

"Πέρασε" το ασφαλιστικό με άμεση αύξηση του εργασιακού χρόνου και με σημαντική μείωση των συντάξιμων αποδοχών.


Χωρίς διαρροές, "χωρίς ανταρσίες", από την πλευρά της Κυβέρνησης, παρόλες τις προφορικές αντιδράσεις κάποιων βουλευτών και εν μέσω απεργιακής κινητοποίησης, ψηφίστηκε και επί των άρθρων το βράδυ της Πέμπτης το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.
Ότι μας υπέξειξαν και ότι μας επέβαλαν το υλοποιούμε κατά γράμμα, χωρίς καμία απόκληση, χωρίς καμία αντίδραση.
Σύμφωνα με τον νόμο πλέον, ο εργασιακός χρόνος αυξάνεται σημαντικά και μαζί με αυτόν θα αυξηθεί και το ποσοστό της ανεργείας.
Η μείωση των συντάξιμων αποδοχών του κύριου ασφαλιστικού φορέα είναι πλέον γεγονός, όπως επίσης γεγονός θα είναι και η μείωση έως και κατάργηση των επικουρικών συντάξεων.
Ο Υπουργός εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος, μετά από την αντίδραση του πρώην υπουργού εργασίας και πρώην προέδρου της Βουλής, Απόστολου Κακλαμάνη, απέσυρε το άρθρο για την διαιτησία καθώς, όπως είπε, για το θέμα έχει επέλθει συμφωνία των κοινωνικών εταίρων.

Υπολογισμός των συντάξιμων αποδοχών

Σύμφωνα με τον ασφαλιστικό νόμο στα ταμεία κύριας ασφάλισης, αλλά και στο Δημόσιο, ο τρόπος υπολογισμού των συντάξεων αλλάζει από το 2015 και υιοθετείται μεικτό σύστημα. Συγκεκριμένα:

Τα χρόνια μέχρι το 2010 θα υπολογίζονται με το παλαιό καθεστώς.

Τα χρόνια από το 2011 έως και το 2014 θα υπολογίζονται με το νέο καθεστώς.

Με βάση το νέο σύστημα από την 1η Ιανουαρίου 2015 οι ασφαλισμένοι θα δικαιούνται τη βασική σύνταξη, που με τα σημερινά δεδομένα είναι 360 ευρώ και η οποία θα καταβάλλεται μόνο για 12 μήνες (με δεδομένη την κατάργηση της 13ης και της 14ης σύνταξης). Το ποσό αυτό μειώνεται στις περιπτώσεις θεμελίωσης δικαιώματος σε μειωμένη σύνταξη λόγω γήρατος, λόγω αναπηρίας ή θανάτου. Το αναλογικό ποσό της σύνταξης υπολογίζεται με κλιμακούμενους συντελεστές ανάλογα με τα ημερομίσθια. Το ετήσιο ποσοστό αναπλήρωσης για όλο τον ασφαλιστικό βίο θα κυμαίνεται από 0,8% έως 1,5%, με το υπουργείο να διαβεβαιώνει πως ο μέσος όρος θα είναι 1,2%. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του υπουργείου Εργασίας το ποσοστό αναπλήρωσης της βασικής και της αναλογικής σύνταξης θα διαμορφώνεται στο 64% για την 35ετία. Τα εργατικά συνδικάτα εκτιμούν ότι με το νέο σύστημα θα υπάρξουν απώλειες στη σύνταξη έως 30%, ενώ ο υπουργός Εργασίας Α. Λοβέρδος σε δηλώσεις του υποστηρίζει ότι θα προκύψει όφελος για τις συντάξεις μέχρι 1.500 ευρώ.

Οι χήροι και οι χήρες

Ο χήρος ή η χήρα δεν δικαιούνται σύνταξη εφόσον ο θάνατος επήλθε πριν συμπληρωθούν τρία χρόνια από την τέλεση του γάμου. Εξαιρούνται οι εξής περιπτώσεις: πρώτον, ο θάνατος να οφείλεται σε εργατικό ή μη ατύχημα. Δεύτερον, κατά τη διάρκεια του γάμου να γεννήθηκε ή να υιοθετήθηκε παιδί. Τρίτον, κατά τον χρόνο του θανάτου η χήρα να ήταν έγκυος. Σημειώνεται ότι οι διατάξεις αυτές ισχύουν για παλαιούς και νέους ασφαλισμένους. Προβλέπεται πως όταν ο θανών κατά την τέλεση του γάμου ελάμβανε σύνταξη αναπηρίας ή γήρατος, τότε θα πρέπει να περάσουν πέντε έτη και να επέλθει ο θάνατος ώστε η σύζυγος να δικαιούται σύνταξη χηρείας. Εξαιρούνται και εδώ οι περιπτώσεις γέννησης παιδιού ή εγκυμοσύνης. Η σύνταξη δίδεται για τρία έτη μετά την ημερομηνία θανάτου. Μετά την τριετία δίδεται το 50% της σύνταξης εφόσον ο επιζών εργάζεται ή λαμβάνει κα άλλη σύνταξη και το 70% μετά τη συμπλήρωση του 65ου έτους της ηλικίας. Αν ο επιζών είναι ανάπηρος κατά 67% λαμβάνει ολόκληρη τη σύνταξη, ενώ εφόσον υπάρχουν παιδιά δίδεται σε αυτά το υπόλοιπο της μειωμένης σύνταξης που λαμβάνει η σύζυγος. Για τις συντάξεις των άγαμων θυγατέρων το δικαίωμα σύνταξης θα έχουν εφεξής και τα αγόρια, οι άγαμοι γιοι. Δεν θίγονται όσες έχουν ήδη λάβει τη σύνταξη. Τίθενται εισοδηματικά κριτήρια για τη χορήγησή τους.

Οι επικουρικές συντάξεις

Με βάση την οικονομική βιωσιμότητα κάθε Ταμείου θα διαμορφώνονται οι επικουρικές συντάξεις. Οι μελέτες πρέπει να γίνουν έως το τέλος του 2011 και στις αρχές του 2012 τα Δ.Σ. των Ταμείων θα καθορίσουν το ποσοστό της αναπλήρωσης. Επίσης «από την 1η Ιανουαρίου 2011 το κράτος δεν καλύπτει κανένα τρέχον ή και μελλοντικό έλλειμμα των επικουρικών ταμείων, κλάδων και επαγγελματικών ταμείων για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Οποτε προκύπτει έλλειμμα, οι συντάξεις θα προσαρμόζονται έτσι ώστε να υπάρχει εγγύηση για την ισορροπία μεταξύ των παροχών και των εισφορών».

Τα βαρέα και ανθυγιεινά

Οσοι απασχολούνται σε επαγγέλματα που θα εξαιρεθούν το 2011 από τη λίστα των βαρέων και ανθυγιεινών θα εξακολουθήσουν να υπάγονται στο καθεστώς συνταξιοδότησης των βαρέων εφόσον συμπληρώνουν τις ελάχιστες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης έως 31/12/ 2015 (έως τότε όμως αυξάνεται στο 60ό έτος το όριο). Στους υπόλοιπους θα χορηγείται προσαύξηση στη σύνταξη για τις η μέρες ασφάλισης στα βαρέα. Ποινή (αναστολή σύνταξης) αν είναι κάτω των 55 ετών ή περικοπή έως 70% για μεγαλύτερη ηλικία και ανάλογα με το ύψος της σύνταξής τους θα έχουν οι απασχολούμενοι συνταξιούχοι.

Η διαδοχική ασφάλιση

Για τη διαδοχική ασφάλιση προβλέπεται ως αρμόδιο το Ταμείο που αποτελεί τον τελευταίο οργανισμό ασφάλισης του δικαιούχου. Προϋπόθεση είναι να έχει διανύσει σε αυτό πέντε ολόκληρα χρόνια ασφάλισης. Σε διαφορετική περίπτωση, ακολουθεί το Ταμείο στο οποίο είχε τα περισσότερα έτη ασφάλισης. Η σύνταξη του δικαιούχου υπολογίζεται με βάση τις προϋποθέσεις που ισχύουν στο Ταμείο που αναλαμβάνει την απονομή της σύνταξης. Οι συντάξιμες αποδοχές του δικαιούχου υπολογίζονται με έναν συντελεστή που προσαυξάνεται από 1,020 έως 2,438 αναλογικά από το 1ο έως το 45ο έτος ασφάλισης. Κατά το υπουργείο Εργασίας, υπάρχει πλήρης άρση των αδικιών. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σήμερα ένας συνταξιούχος με καθεστώς διαδοχικής ασφάλισης λαμβάνει κατά 30% μικρότερη σύνταξη από αυτήν ενός συνταξιούχου που ασφαλίστηκε τα ίδια χρόνια σε ένα μόνο Ταμείο.

Στο ΙΚΑ οι δημόσιοι υπάλληλοι

Από 1/1/2011 εντάσσονται στο ΙΚΑ όλοι οι νεοπροσλαμβανόμενοι στο Δημόσιο. Από 1/1/2013 εντάσσεται το ΝΑΤ στο ΙΚΑ- ΕΤΑΜ. Εντός του 2010 εντάσσεται στο ΕΤΕΑΜ το Ταμείο Πρόσθετης Ασφάλισης των εργαζομένων στη Γενική Τράπεζα.

Εως 7 χρόνια θα μπορεί να αναγνωριστούν, είτε ως πλασματικά (χωρίς καταβολή χρημάτων), είτε με εξαγορά. Προβλέπεται ότι οι ασφαλισμένοι θα μπορούν να συνυπολογίζουν ως χρόνο ασφάλισης τη στρατιωτική θητεία, τη γονική άδεια ανατροφής παιδιών, τον χρόνο επιδότησης λόγω ασθενείας και μέχρι 300 ημέρες (αντί 200), τον χρόνο επιδότησης της τακτικής ανεργίας και μέχρι 300 ημέρες (από 200), τον χρόνο εκπαιδευτικής άδειας άνευ αποδοχών και μέχρι 2 έτη, τον χρόνο σπουδών για την απόκτηση ενός πτυχίου Ανώτερης ή Ανώτατης Εκπαίδευσης της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, καθώς και τον χρόνο σπουδών σε μέσες επαγγελματικές σχολές, τον χρόνο ανεργίας μετά την υπαγωγή στην ασφάλιση σε οποιοδήποτε ταμείο ή στο Δημόσιο, τον χρόνο απουσίας που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) για κύηση και λοχεία, τον χρόνο απεργίας και τον πλασματικό χρόνο του νόμου Πετραλιά. Με τροπολογία στο παρά πέντε για το θέμα αυτό προβλέπεται ότι ο πλασματικός χρόνος ασφάλισης για τις μητέρες παρέχεται ανεξαρτήτως ημερομηνίας γέννησης των παιδιών. Αυτό σημαίνει ότι τη δυνατότητα αυτή θα έχουν οι μητέρες που απέκτησαν παιδιά πριν από τη θέσπιση του συγκεκριμένου νόμου προκειμένου να συμπληρώσουν τα απαραίτητα χρόνια για τη συνταξιοδότησή τους. Οπως είναι γνωστό, με τον νόμο Πετραλιά παρέχεται στις μητέρες πλασματικός χρόνος ασφάλισης ενός έτους για το πρώτο παιδί και δύο ετών για κάθε επόμενο παιδί έως τα τρία παιδιά (συνολικά πέντε έτη). Το κόστος της αναγνώρισης επιβαρύνει τα ασφαλιστικά ταμεία.

Κατάργηση της 13ης και της 14ης σύνταξης

Η κατάργηση της 13ης και της 14ης σύνταξης θα είναι σε μόνιμη βάση. Αυτό προκύπτει από την υποχρέωση του κράτους σε καταβολή της βασικής σύνταξης μόνο για τους 12 μήνες. Με το μνημόνιο (νόμος 3845/10) η 13η και η 14η σύνταξη μετατράπηκαν σε επίδομα 800 ευρώ και μόνο για όσους έχουν μηνιαίες αποδοχές (κύρια σύνταξη) έως 2.500 ευρώ (αυτό το ποσό κατανέμεται ως εξής: 400 ευρώ τα Χριστούγεννα και από 200 το Πάσχα και το καλοκαίρι).

Οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση της στρατιωτικής θητείας

Η αναγνώριση της στρατιωτικής θητείας κοστίζει με το ισχύον καθεστώς ποσό ίσο με το 20% του μισθού κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης. Με το νέο καθεστώς, το κόστος θα αντιστοιχεί και πάλι στο 20% του μισθού, αλλά:

Για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης από 1/1/2011 έως 31/12/2014 θα γίνεται έκπτωση 30%. Σε αυτούς που θεμελιώνουν δι καίωμα συνταξιοδότησης μετά την 1η Ιανουαρίου 2015 θα γίνεται έκπτωση 50% Ο χρόνος που θα μπορεί να συνυπολογίζεται για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος καθορίζεται κατ΄ ανώτατο όριο:

Σε 4 έτη για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα το 2011. Σε 5 έτη για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα το 2012. Σε 6 έτη για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα το 2013. Σε 7 έτη για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα από το 2014 και μετά.

Η συγκεκριμένη ρύθμιση αρχίζει από την 1η Ιανουαρίου 2011, ενώ η πληρωμή για τις αναγνωρίσεις θα μπορεί να γίνεται είτε εφάπαξ (εντός τριμήνου από την κοινοποίηση της απόφασης) με έκπτωση 15%, είτε σε διμηνιαίες δόσεις. Ειδικά για τον χρόνο φοίτησης και της ανεργίας για θεμελίωση δικαιώματος και προσαύξηση της σύνταξης θα γίνεται με την καταβολή κάθε μήνα ποσοστού 20% για τα ταμεία κύριας ασφάλισης και ποσοστού 6% για τα επικουρικά επί του 25πλασίου του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη, όπως θα ισχύει κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης. Επίσης, παρέχεται η δυνατότητα στους αυτοαπασχολούμενους ασφαλισμένους στον ΟΑΕΕ να αναγνωρίσουν πέντε χρόνια πλασματικής ασφάλισης για έτη που εργάστηκαν ανασφάλιστοι πριν από την έναρξη ασκήσεως επαγγέλματος και κατ΄ επέκταση ασφάλισης στα μητρώα του Ταμείου (ΟΑΕΕ). Αυτό ισχύει υπό την προϋπόθεση ότι για το διάστημα αυτό δεν έχουν καταβληθεί ασφαλιστικές εισφορές.

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Κοινωνία και Δημοκρατία στο «θυσιαστήριο»




Σαρώνονται και τα τελευταία –αποδυναμωμένα ήδη– θεσμικά «οχυρά» του, πάλαι ποτέ, κοινωνικού κράτους.

Οι απολύσεις απελευθερώνονται πλήρως στην πράξη, οι αποζημιώσεις ελαχιστοποιούνται, οι συντάξεις μειώνονται με ρυθμό φθίνουσας γεωμετρικής προόδου και καθίστανται απλά επιδόματα.

Η συμβολική εκφορά «γενιά των 700 ευρώ» ανήκει πλέον στο παρελθόν, αφού η αφετηρία της (ανασφάλιστης και προσωρινής) εργασίας των νέων κατέβηκε στα 580 ευρώ...


Ζούμε, δυστυχώς, ένα εφιαλτικό σενάριο μιας «οικονομικής δικτατορίας» του 21ου αιώνα, που ξαναφέρνει την κοινωνία και την εργασία στα μέσα του 19ου αιώνα. Ζούμε μια τραγική πραγματικότητα που υλοποιείται από τους μηχανισμούς της κερδοσκοπίας και της αγοράς, με διαμεσολαβητή μια ανιστόρητη, ανίκανη και χειραγωγούμενη πολιτική εξουσία, που προσπαθεί να κερδίσει πολιτικό χρόνο παρουσίας στην κυβέρνηση, παραδίδοντας ανυπεράσπιστη την κοινωνία στους μηχανισμούς της αγοράς, ενώ ταυτόχρονα νομιμοποιεί τις επιλογές αυτές υποβαθμίζοντας τη νομοθετική εξουσία και τους κανόνες του κράτους δικαίου.

Πιστεύει στ' αλήθεια η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός ότι θα αυξηθούν η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της παραγωγικής-οικονομικής δομής της χώρας μέσω της εξαθλίωσης των εργαζομένων, της ραγδαίας αύξησης της ανεργίας, μέσω μιας γενικής ανασφάλειας και φόβου για το σήμερα και για το αύριο; Μπορεί η οικονομία να προοδεύσει όταν η θεμελιώδης προϋπόθεση λειτουργίας και προόδου της, το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, η ΕΡΓΑΣΙΑ, αποδιαρθρώνονται και διαλύονται; Όταν ξεκινά μια νέα περίοδος μετανάστευσης των νέων επιστημόνων, όταν ακόμα και οι τρέχουσες καταθέσεις στις τράπεζες θεωρούνται επισφαλείς και οδεύουν προς το εξωτερικό;

Ποια είναι η αδήριτη «ιστορική αναγκαιότητα» την οποία επικαλείται συνεχώς η κυβέρνηση προκειμένου να προχωρήσει στην εκποίηση, στο ξεπούλημα του κοινωνικού κεφαλαίου της χώρας; Το περίφημο ΜΝΗΜΟΝΙΟ, το οποίο καταλαμβάνει σήμερα τη θέση μιας ανώτερης συνταγματικής αρχής, με βάση την οποία αλλάζουν νόμοι, σαρώνονται κοινωνικά, ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, αποφασίζονται οι ζωές και το μέλλον των πολιτών και των παιδιών τους...

Κοινωνικό κράτος και κράτος δικαίου αποτελούν δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Όταν πλήττονται τα κοινωνικά δικαιώματα, αποδυναμώνονται τόσο τα ατομικά όσο και τα πολιτικά δικαιώματα.

Το μνημόνιο ψηφίστηκε στη Βουλή με απλή πλειοψηφία και όντως εκχωρεί, με τις διατάξεις του, καίριας σημασίας αποφάσεις, τις οποίες δεν έχει εγκρίνει και δεν έχει νομιμοποιήσει ο ελληνικός λαός όταν εκδήλωσε τη βούλησή του στις εκλογές του 2009. Οι βουλευτές ψήφισαν το μνημόνιο της υπερκυβέρνησης ΔΝΤ - Ευρωπαϊκής Τράπεζας χωρίς να γνωρίζουν το περιεχόμενό του, γεγονός που απαξιώνει τόσο το Κοινοβούλιο όσο και τους ίδιους ατομικά.

Σ' ένα δεύτερο επίπεδο ευτελισμού των θεσμών της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, η κατάρρευση των θεσμών της εργασίας και του Ασφαλιστικού «νομιμοποιείται» μέσω της έκδοσης Προεδρικών Διαταγμάτων, ώστε να αποφευχθούν τυχόν αντιδράσεις των βουλευτών από την –ηθικά και νομικά απαιτούμενη– διαδικασία της ψήφισης νόμων για τις κρίσιμες αυτές αλλαγές...

Εάν το «πρώτο θύμα» της νέας ιστορικής διαδρομής ή καλύτερα της ιστορικής πτώσης που διανύει η χώρα, είναι η ίδια η κοινωνία και οι θεσμικοί όροι αναπαραγωγής της, το «δεύτερο θύμα» είναι οι θεσμοί της Δημοκρατίας. Το Σύνταγμα παραμερίζεται ή αγνοείται, το Κοινοβούλιο χρησιμοποιείται ως εργαλείο για να αποσπαστεί μια τυπική συναίνεση προς το περιεχόμενο του μνημονίου και οι βουλευτές αντιμετωπίζονται σαν πιόνια στο ιστορικό παίγνιο διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας που προωθεί η υπερκυβέρνηση και παρακολουθεί η υπήκοος ελληνική κυβέρνηση, που η μόνη της αγωνία είναι η επιβίωσή της στην εξουσία.

Ίσως δεν έχουμε ακόμα κατανοήσει το ιστορικό βάθος και τις κρίσιμες συνέπειες των ραγδαίων αλλαγών που συντελούνται. Ο νεοφιλελευθερισμός ως αντίληψη για την κοινωνία και τον άνθρωπο αντιβαίνει ευθέως προς το βασικό περιεχόμενο της κλασικής δημοκρατίας. Δεν χάνουμε κάποια χρηματικά ποσά από τα μέτρα, δεν μειώνονται απλώς κάποια παραδοσιακά κοινωνικά μας δικαιώματα. Χάνουμε βασικές «περιοχές» της ελευθερίας μας, την αξιοπρέπειά μας, την ισχύ των πολιτικών μας δικαιωμάτων.

Ακόμα κι αν υιοθετήσουμε το αισιόδοξο σενάριο –που έχει ελάχιστες πιθανότητες να επαληθευθεί– και μπορέσουμε, ως έναν βαθμό, να πετύχουμε κάποιους μακροοικονομικούς στόχους, οι τραγικές επιπτώσεις που θα έχουν επέλθει τόσο στην κοινωνική συνοχή όσο και στους κοινωνικούς θεσμούς θα είναι μη αναστρέψιμες. Το χειρότερο, οι ίδιοι οι δημοκρατικοί θεσμοί μέσα από τη διαδικασία αποδυνάμωσης και αυτοακύρωσής τους, που προωθείται σήμερα, δεν θα διαθέτουν ούτε τη δικαιική-κανονιστική ισχύ ούτε βέβαια την αξιοπιστία για να στηρίξουν ένα πολιτικό σύστημα που καταρρέει, συμπαρασύροντας στην πτώση του και τους άλλους θεσμικούς χώρους.
Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ
Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών